International Campaign for Tibet

1-09-2005

wersja do druku

Share

Najwyżsi przywódcy ChRL omawiają politykę w Tybecie

Najwyżsi przywódcy Chińskiej Republiki Ludowej spotkali się w Pekinie na kilka dni przed obchodami 40. rocznicy utworzenia Tybetańskiego Regionu Autonomicznego, by wyznaczyć kierunek polityki wobec Tybetu w XXI wieku. Podczas zamkniętego posiedzenia Biura Politycznego, któremu przewodniczył pierwszy sekretarz Komunistycznej Partii Chin i prezydent ChRL Hu Jintao, podkreślano konieczność walki z „separatyzmem” i przyspieszenia rozwoju gospodarczego. Wszystko wskazuje na to, że władze zamierzają kontynuować politykę twardej ręki wobec kultury i religii Tybetańczyków oraz proces asymilacji Tybetu ze strukturami Chin właściwych.

27 sierpnia przybyła do Lhasy delegacja 52 chińskich i tybetańskich dygnitarzy na obchody przypadającej 1 września rocznicy proklamowania TRA. Pekin wykorzystuje te uroczystości do promowania własnej wizji autonomii i swoich roszczeń wobec ziem tybetańskich.

W Lhasie wprowadzono nadzwyczajne środki bezpieczeństwa; od kilku tygodni informowano o zwiększonej obecności wojska i funkcjonariuszy Ludowej Policji Zbrojnej na ulicach miasta.

Skąpe doniesienia z pekińskiego spotkania świadczą o determinacji partii w zacieśnianiu kontroli politycznej i promowaniu szybkiego rozwoju gospodarczego, który potęguje napływ chińskiej siły roboczej i pogłębia marginalizację Tybetańczyków. Najwyżsi przywódcy Chin mówili również o wadze walki z „separatyzmem” i polityki wobec religii, która w Tybecie jest szczególnie brutalna, ponieważ buddyzm tybetański pozostaje kluczowym elementem tożsamości Tybetańczyków, a partia widzi w nim zagrożenie dla władzy państwa i „jedności” ChRL.

W uroczystościach rocznicowych weźmie udział delegacja chińskich dygnitarzy z Jia Qinglinem, przewodniczącym Stałego Komitetu Ogólnochińskiej Ludowej Politycznej Konferencji Konsultatywnej. Wielu przywódców ChRL ma związki z Tybetem i jest zaangażowanych w kształtowanie polityki państwa wobec tego regionu. Inny członek Politbiura, Zhou Yongkang, przed przeniesieniem do Pekinu i objęciem fotela ministra bezpieczeństwa publicznego był architektem agresywnych kampanii politycznych w Sichuanie; to pod jego rządami aresztowano odbywającego obecnie karę dożywotniego pozbawienia wolności, szanowanego nauczyciela buddyjskiego Tulku Tenzina Delka. Do Lhasy przyjechał też Liu Yandong, dyrektor Departamentu Pracy Frontu Jedności, który kieruje rozmowami z wysłannikami Dalajlamy. Rządowa agencja Xinhua informowała, że w uroczystościach na przebudowanym z tej okazji placu przed Potalą weźmie również udział minister spraw zagranicznych Li Zhaoxing.

Tybetańczykom wyznaczonym do udziału w obchodach udziela się szczegółowych instrukcji, dotyczących m.in. tradycyjnych strojów, w które mają się ubrać. Przy okazji straszy się ich karami, takimi jak utrata pensji lub świadczeń.

Na wspomnianym posiedzeniu Biuro Polityczne podkreśliło, że „praca w Tybecie zajmuje ważne miejsce w działaniach partii i państwa”, a KPCh „musi stanowczo zwalczać wszelkie przejawy separatyzmu i sabotażu, strzegąc jedności macierzy i stabilizacji Tybetu” (Xinhua, 26 sierpnia).

„Centralnym zadaniem” pozostaje „budowa gospodarki”; Biuro Polityczne ogłosiło, że Tybet przechodzi obecnie od „przyspieszenia” do fazy rozwoju „skokowego”. Niemniej nawet z oficjalnych, chińskich statystyk wynika, że Tybet jest najuboższym regionem ChRL z największym rozziewem między dochodami w regionach wiejskich i miejskich oraz najgorszymi wskaźnikami w dziedzinie edukacji. Motorem wzrostu w TRA są struktury partyjne i rządowe – rozbudowa aparatu kontroli najwyraźniej pozostaje kluczowym warunkiem wstępnym nakładów i inwestycji w ramach polityki szybkiego rozwoju gospodarczego.

Tybetański Region Autonomiczny powołano formalnie na pierwszym posiedzeniu Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych Regionu Autonomicznego 1 września 1965 roku. Po proklamowaniu Chińskiej Republiki Ludowej partia komunistyczna postanowiła tworzyć regiony autonomiczne na ziemiach zdominowanych przez mniejszości narodowe. Artykuł 3 Siedemnastopunktowej Ugody z 1951 roku gwarantował Tybetańczykom „prawo do korzystania z autonomii narodowej pod przewodem centralnego rządu ludowego”.

TRA powołano dopiero w sześć lat po wybuchu powstania w Lhasie w 1959 roku – po zdławieniu oporu wobec chińskich rządów i stworzeniu zupełnie nowych struktur administracyjnych w centralnym Tybecie. Według tybetańskiego historyka Ceringa Szakji oznaczało to „ostateczną integrację Tybetu” z ChRL (Tsering Shakya, The Dragon in the Land of Snows, Columbia University Press 1999). Według Xinhua 26 sierpnia Politbiuro oświadczyło, że „system autonomii regionalnej jest systematycznie

utrwalany i doskonalony”, podkreślając przy tym „konieczność osiągnięcia poważnego sukcesu obchodów 40. rocznicy” TRA.

W ostatnich latach nowelizowano Ustawę o regionalnej autonomii narodowej, konsekwentnie zwiększając władzę państwa kosztem Tybetańczyków. Dalajlama, który opowiada się za „prawdziwą autonomią” dla Tybetu, nie zabiega o likwidację tego systemu, lecz o jego ulepszenie.

Po posiedzeniu Biura Politycznego nie ulega wątpliwości, że filarami polityki Pekinu w Tybecie pozostają rozwój gospodarczy i „stabilizacja społeczna”, a jej celem – zwiększenie kontroli władz centralnych oraz postępująca asymilacja Tybetu ze „zjednoczonym” państwem chińskim. Planowany rozwój ma zintegrować Tybet z gospodarką ChRL, potęgując asymilację kulturową za sprawą migracji, która ściąga do Tybetu nie tylko ludzi, ale też chińskie wzorce i idee. Władze otwarcie przyznają, że rozwój Tybetu jest kwestią gospodarczą i polityczną oraz kluczem do utrzymania „stabilizacji”.

Rozwój gospodarczy oraz towarzyszący mu napływ chińskich osadników do tybetańskich miast potęguje proces wykluczania i marginalizacji rdzennych mieszkańców Tybetu i stanowi coraz większe zagrożenie dla ich kultury i religii.

Home Aktualności Raporty Teksty Archiwum Linki Pomoc Galeria
 
NOWA STRONA (od 2014 r.)