Helsińska Fundacja Praw Człowieka

26-01-2005

wersja do druku

Share

Wyrok Tulku Tenzina Delka – dożywotnie więzienie

Wyższy Sąd Ludowy prowincji Sichuan zamienił wyrok Tulku Tenzina Delka na dożywocie i pozbawił go dożywotnio praw publicznych.

Tulku Tenzin Delek (imię świeckie A-ngag Taszi, chiń. A’an Zhaxi), popularny nauczyciel buddyjski i działacz społeczny z Tybetańskiej Prefektury Autonomicznej Kardze (chiń. Ganzi) prowincji Sichuan, został oskarżony o współudział w serii zamachów bombowych i 2 grudnia 2002 roku skazany – za podżeganie do „separatyzmu” i „powodowanie wybuchów” – na karę śmierci w zawieszeniu na dwa lata. Mimo ostrych protestów społeczności międzynarodowej 26 stycznia 2003 roku sąd wyższej instancji wyrok ten utrzymał. Skazany wraz z nim Lobsang Dhondup (chiń. Lorang Denzhu) – były mnich i daleki powinowaty Tenzina Delka – został stracony tuż po rozprawie apelacyjnej albo, wedle wiarogodnych źródeł tybetańskich, jeszcze przed nią. Władze chińskie nie przedstawiły żadnych dowodów winy obu mężczyzn. Nie dopuszczono do nich wynajętych przez krewnych obrońców i choć Pekin utrzymuje, że reprezentowali ich inni adwokaci, do dziś nie udało się ustalić ich nazwisk.

Rządy, parlamenty i instytucje państw demokratycznych po raz kolejny dowiodły, że oddzielając kwestię przestrzegania praw człowieka od innych aspektów stosunków z Chinami (przede wszystkim wymiany handlowej), odebrały sobie możliwość wpływania na sytuację w dziedzinie owych praw w ChRL. Choć rządowe media i chińscy dyplomaci wielokrotnie informowali, że Tulku Tenzin Delek przestrzegał regulaminu więziennego i nie popełnił żadnego przestępstwa w okresie zawieszenia wykonania wyroku, nie tylko nie przeprowadzono nowego, uczciwego procesu, lecz – mimo niezliczonych rezolucji, demarche i protestów społeczności międzynarodowej – wymierzono mu najsurowszą karę: dożywocia, choć obowiązujące w Chinach przepisy pozwalały na jej złagodzenie do 15 lat pozbawienia wolności.

Home Aktualności Raporty Teksty Archiwum Linki Pomoc Galeria
 
NOWA STRONA (od 2014 r.)