Gu Czu Sum

1-01-1999

wersja do druku

Share

Częściowa lista ofiar brutalności policji i służby więziennej 1987-1988

Lista Tybetańczyków, którzy zginęli podczas pokojowych protestów lub w więzieniach Tybetu od 1987 roku. Tylko w 70 z ponad 200 zgłaszanych przypadków udało się zgromadzić podstawowe dane ofiar.

1987

1. Lobsang Legden: dwudziestojednoletni mnich klasztoru Sera pochodzący z Medro Takphu. 1 października 1987 roku wraz z 43 innymi mnichami z Sera uczestniczył w demonstracji na lhaskim Barkhorze. Wszystkich aresztowano i zamknięto w pobliskim komisariacie, przed którym zgromadził się tłum, domagający się uwolnienia mnichów. Zatrzymani zaczęli modlić się o długie życie Dalajlamy i krzyczeć “Wolny Tybet!”. Policjanci otworzyli ogień. Trafiony w głowę Lobsang zginął na miejscu. Jego krewni musieli zapłacić 600 yuanów (75 USD) za ciało zabitego.

2. Karsel: 20 lat, nowicjusz w klasztorze Neczung z Medro Lobsang. Zastrzelony przez chińskiego żołnierza podczas pokojowej demonstracji mnichów z Sera 1 października 1987.

3. Bu Czung: 20, mnich w świątyni Dżokhang (Cuglhakang) pochodzący z Nimo w Szigace. Postrzelony podczas demonstracji 1 października 1987. Tego samego dnia zmarł w lhaskim Szpitalu Ludowym.

4. Lobsang Łangczuk: 73, mnich klasztoru Sandue Dakar pochodzący z Amdo Szogczung. Pod koniec lat 50. Uznawany za jednego z najważniejszych nauczycieli buddyjskich w kraju. Wtrącony do więzienia w 1962 roku i skazany na 10 lat. Stracił zdrowie podczas niezliczonych “sesji walki”, którym poddawano go w więzieniu. Po odbyciu wyroku skierowany na kolejnych 10 lat do obozu pracy. 3 grudnia 1981 aresztowany ponownie za napisanie “Historii niepodległości Tybetu” i skazany na 13 i pół roku. W więzieniu sądzony ponownie za napisanie ulotki, w której dowodził niepodległości swego kraju, i skazany na śmierć. Po licznych apelach Dalajlamy wyrok ten zmieniono na 18 lat. W więzieniu często karany zakuwaniem w kajdany. W 1987 roku, brutalnie pobity, stracił wzrok i władzę w rękach. Zmarł 7 listopada 1987 w więzieniu Drapczi.

5. Gonpo Sonam: 61, uczony z Gjance Labrang w Szigace. Brał udział w powstaniu w 1959 roku, w 1960 został aresztowany i spędził w więzieniu dwa lata. Aresztowany podczas rewolucji kulturalnej, więziony przez 16 lat. Po raz trzeci aresztowany 30 września 1983 i wtrącony do więzienia Drapczi. Brutalnie torturowany, zapadł na epilepsję. W 1985 roku zwolniony ze względów zdrowotnych. Stan jego zdrowia pogarszał się jednak mimo wysiłków lekarzy. Zmarł 23 grudnia 1987.

1988

6. Dziampa Tenzin: 49, mnich z Dżokhangu. W marcu 1988 roku znaleziono jego zwłoki – ze sznurem na szyi – w jednej z kaplic. Koniec sznura trzymał w prawej ręce, leżał w kałuży wymiocin i krwi. Stał się symbolem walki o niepodległość, gdy 1 października 1987 wbiegł w ogień, by uwolnić mnichów uwięzionych w płonącym komisariacie, a jego zdjęcia obiegły cały świat. Aresztowano go tego samego dnia i zwolniono 22 stycznia 1988 na prośbę poprzedniego Panczenlamy. Wielu ludzi nie wierzy w wersję o samobójstwie. Kilka dni wcześniej Dziampa był przesłuchiwany przez policję.

7. Szerab Tenzin: 30, kierowca z Lhasy. Zastrzelony podczas demonstracji 5 marca 1988.

8. Gonpo Paldzior: pochodził z Khamu. Zastrzelony podczas demonstracji 5 marca 1988.

9. Lobsang Sonam: 29, pochodził z Lhasy i pracował tybetańskiej drukarni Shin Ha. Postrzelony w brzuch podczas demonstracji 5 marca 1988. Ponieważ brał udział w manifestacji, nie udzielono mu pomocy w lhaskim Szpitalu Ludowym. Zmarł 5 kwietnia 1988.

10. Lhakpa Dondrub: 29, mieszkaniec Lhasy. Aresztowany po demonstracji 5 marca 1988. Bity i torturowany w więzieniu Guca, zmarł 5 maja 1988.

11. Lobsang Dolma: 26, pochodząca z Njethang mniszka klasztoru Szungseb. Aresztowana 17 maja 1988, brutalnie torturowana w Guca, zwolniona 17 lipca tego samego roku. Próbowała uciekać do Indii, ale zmarła w drodze w wyniku obrażeń, jakie odniosła w więzieniu.

12. Ngałang Kunga: 27, mnich z klasztoru Drepung, pochodzący z Phenpo Lhundrup. Zastrzelony podczas pokojowej demonstracji przed katedrą Dżokhang 10 grudnia 1988.

13. Jesze Lhundrup: 75, z Lhoka. Aresztowany 24 listopada 1987 za działalność polityczną, zwolniony 15 grudnia 1988. Zmarł trzy dni później w wyniku ran, jakie zadano mu podczas tortur.

1989

14. Anu: 32, stolarz z Lhasy. Postrzelony w pierś podczas demonstracji 5 marca 1989. Zmarł w drodze do szpitala.

15. Nima Drakpa: 26, kupiec z Lhasy. Zastrzelony podczas demonstracji 5 marca.

16. Lobsang Phuncog: 51, kupiec z Lhasy. Postrzelony podczas demonstracji 5 marca. Zmarł w szpitalu 19 czerwca.

17. Paldzior: 20, lhaski robotnik z Carong w Khamie. Zastrzelony podczas demonstracji 5 marca.

18. Łangden: 30, kierowca z Toelung. Zastrzelony podczas demonstracji 5 marca.

19. Taszi Phuncog: 37, kierowca z Lhasy. Zastrzelony podczas demonstracji 5 marca.

20. Anu: 28, robotnica z Lhasy. Zastrzelona podczas demonstracji 5 marca.

21. Kunczok Dziamjang: 21, mieszkaniec Lhasy. Postrzelony podczas demonstracji 5 marca. Zmarł kilka dni później w szpitalu.

22. Lobsang Gelek: 48, lhaski kupiec z Kanze w Khamie. Postrzelony podczas demonstracji 5 marca. Zmarł 24 marca.

23. Camla: 32, pochodziła z Gjalkalam w Lhasie. Aresztowana przez chińskich funkcjonariuszy służby bezpieczeństwa za udział w demonstracji z 5 marca. Brutalnie pobita i torturowana. 10 października 1989 skazana za uderzenie chińskiego żołnierza żelaznym prętem. Po torturach, jakim poddano ją w więzieniu, przewieziona do szpitala, gdzie operowali ją – w ramach praktyk – studenci. Zmarła 25 sierpnia 1989.

24. Ngałang Zegjen: 19, mnich Drepungu z Toelung Deczen. Aresztowany 27 września za udział w pokojowej demonstracji i przewieziony do Guca. Po czterech miesiącach tortur zwolniony “ze względów zdrowotnych”. Zmarł kilka dni później.

25. Lobsang Dolma: 24, mniszka z klasztoru Szungseb, pochodząca z Czuszul Njetang. Aresztowana 17 maja podczas w pokojowej demonstracji. Dwa miesiące później przewieziona w ciężkim stanie z Guca do szpitala. Nie odzyskała zdrowia, zmarła po kilku miesiącach.

26. Czoeze Tenpa Czoephel: 66, ogrodnik z Norbulingki. Aresztowany 15 grudnia 1987 za działalność polityczną. Zmarł w wyniku tortur w grudnia 1989.

1990

27. Kelsang Cering: 29, mnich klasztoru Sera z Phenpo Lhundup. Uczestnik demonstracji z 1988 roku; 10 grudnia 1989 stanął na czele manifestacji, do której Chińczycy otworzyli ogień. Postrzelony, przewieziony do Szpitala Ludowego, zmarł miesiąc później.

28. Rigzin Czoeden: 25, pochodząca z Lhoka mniszka klasztoru Szungseb. Należała do grupy piętnastu mniszek aresztowanych 5 marca podczas demonstracji niepodległościowej. Przewieziona do Guca a następnego dnia do więzienia Czuszul. Bita i torturowana, zmarła w szpitalu 8 marca.

29. Lhakpa Cering: 19, uczeń z Lhasy. Aresztowany 4 listopada 1989 i oskarżony o “przynależność do grupy kontrrewolucyjnej” o nazwie “Organizacja Młodzieżowa Śnieżny Lew”. Przewieziony do Guca, skazany na dwa lata więzienia i przeniesiony do Drapczi. Torturowany i brutalnie bity, co najmniej trzykrotnie odmawiano mu opieki lekarskiej. Zmarł 13 grudnia.

1991

30. Dziampa Gelek: 26, mnich klasztoru Ganden z Medro Gongkar. Aresztowany w dwa dni po demonstracji z 5 marca 1988, brutalnie bity podczas ciągłych przesłuchań. Na skutek tortur ogłuchł. Zwolniony w ciężkim stanie po pięciu miesiącach. Nie odzyskał zdrowia, zmarł w 1991.

31. Pasang Cering: 34, pochodził z Markham. Uderzony kolbą i przebity bagnetem podczas nielegalnych obchodów urodzin Dalajlamy 6 lipca w Lhasie. Zmarł zaraz po przewiezieniu do Szpitala Ludowego.

32. Laba Donzhu: Aresztowany w 1989. Brutalnie bity i torturowany, miał liczne obrażenia wewnętrzne. Przewieziony z Guca do Szpitala Ludowego, w którym zmarł w listopadzie 1991.

1992

33. Kunsang Czoekji: 24, mniszka z klasztoru Szungseb. Aresztowana i uwięziona w Czuszul 1 marca. Torturowana, zmarła miesiąc po zwolnieniu, w październiku 1992.

34. Rigzin Czoeden: 26, mniszka z klasztoru Szungseb, pochodząca z Gongkar w Lhokhce. 2 marca 1989 aresztowana wraz z grupą kilkunastu mniszek, które zorganizowały krótką demonstrację na Barkhorze. Po tygodniu zwolniona i przewieziona do szpitala. Leczenie nie dało rezultatów. Zmarła w domu 10 października 1992.

35. Dała Dondrub: 35, z Gjance. Aresztowany po demonstracji z 5 marca 1989. Skazany na dwa lata. Bity i torturowany, zwolniony w stanie krytycznym. Zmarł w domu 2 listopada.

36. Nima: 25, mniszka klasztoru Szungseb z Gongkar w Lhokhce. 2 marca 1989 aresztowana wraz z grupą kilkunastu mniszek, które zorganizowały krótką demonstrację na Barkhorze. Po tygodniu zwolniona, trafiła do szpitala z połamanymi żebrami. Naoczni świadkowie mówią, że złamało ją bicie i zakaz powrotu do klasztoru. Zmarła po kilku tygodniach.

1993

37. Dondrub Gjalpo: 19, mnich z klasztoru Namar, pochodzący z Phenpo Lhundrup. Ścigany przez policję za pomoc w ucieczce z aresztu dwóm kolegom, popełnił samobójstwo, rzucając się do rzeki Kjiczu. (Obu przyjaciół aresztowano później za przestępstwa polityczne.)

1994

38. Phuncog Jangkji: 20, mniszka klasztoru Miczungri, pochodziła z Takce. Aresztowana 3 lutego 1992 za udział w demonstracji niepodległościowej. Skazana na pięć lat więzienia. Przez sześć miesięcy więziona w Guca, bita i torturowana podczas przesłuchań. Przeniesiona do więzienia Drapczi; 11 lutego 1994 brutalnie pobita za śpiewanie patriotycznej pieśni. Prosiła o wizytę u lekarza, ale strażnicy nie udzielili na to zgody. Jej stan bezustannie się pogarszał. Po dziewięciu bezsennych nocach zapadła w śpiączkę. Przewieziona do szpitala po protestach współwięźniarek, zmarła sześć dni później.

39. Lhadar: 33, mnich z klasztoru Lithang w Khamie. Aresztowany za udział w pokojowej demonstracji 18 sierpnia 1994. Bity i torturowany przez chińskich policjantów, kilka dni później zmarł w więzieniu okręgowym w Lithang.

40. Lobsang Jonten: 65, z Narab w Gongkar. Jako mały chłopiec wstąpił do klasztoru Drepung. Aresztowany w 1959 roku, spędził w więzieniach i obozach pracy 23 lata. W 1987 roku zaczął uczyć sześcioro dzieci, dla których była to jedyna możliwość zdobycia wykształcenia. W 1993 roku prowadził już szkołę dla 60 dzieci i był znany w całym Tybecie jako Casur Szang-la, Wujek Casur. Aresztowany w maju 1993 za próbę skontaktowania się z członkami oficjalnej delegacji z Europy, która była w Lhasie od 17 do 22 maja 1993. Bezustannie bity i torturowany. Zmarł 30 października 1994.

1995

41. Gjalcen Kelsang: 24, mniszka klasztoru Garu, pochodząca z Njandren w pobliżu Lhasy. Aresztowana 14 czerwca 1993 wraz z 11 innymi mniszkami za udział w demonstracji w Lhasie. Skazana na dwa lata więzienia. Brutalnie pobita, przez trzy tygodnie nie mogła wstać z pryczy o własnych siłach. W listopadzie 1994 przewieziona z Drapczi do szpitala. Jej stan nadal się pogarszał, straciła władzę w nogach. Zmarła 20 lutego 1995.

42. Szerab Ngałang: 18, mniszka klasztoru Miczungri, pochodząca z Medro Gongkar. 3 lutego 1992 aresztowana za udział w demonstracji w Lhasie, w której uczestniczyły trzy inne mniszki z Miczungri i mnich z klasztoru Sera. Skazana na trzy lata. Nocą 10 sierpnia 1994 śpiewała wraz z innymi więźniarkami pieśni patriotyczne w wiezieniu Trisam. Torturowana, pobita elektrycznymi pałkami, zakuta w kajdany spędziła w izolatce trzy dni. Skarżyła się na przeszywający ból, straciła pamięć. 2 lutego 1995 skończył się jej wyrok i została przewieziona do szpitala. Zmarła 17 kwietnia 1995. Uważana za najmłodszego więźnia, jaki zginął w tym okresie z rąk Chińczyków.

43. Taszi Cering: 59, były mnich klasztoru Drongce, pochodzący z Jangmo Ngabring w Szigace. Aresztowany rankiem 28 listopada 1989 pod zarzutem pisania i rozprowadzania niepodległościowych ulotek i plakatów. Skazany na siedem lat więzienia i przewieziony do Drapczi. Torturowany, zwolniony w ciężkim stanie we wrześniu 1994. Zmarł 17 maja 1995.

44. Łangdu: 26, mnich klasztoru Taszilhunpo w Szigace, siedziby Panczenlamów; opiekował się stupą XI Panczenlamy. 24 lipca 1995 popełnił samobójstwo. Nie mógł znieść presji, jakiej poddawano mnichów, by “odcięli się” od chłopca uznanego przez Dalajlamę za nowe wcielenie Panczenlamy.

45. Dała Cering: 28, mieszkaniec Lhasy. Aresztowany 8 marca 1989 roku za udział w demonstracji, która odbyła się trzy dni wcześniej. Przetrzymywany w więzieniu Sangjip do maja 1990. Brutalnie bity i torturowany, nie mógł się wyprostować. Przewieziony przez krewnych do szpitala, w którym zmarł pięć lat później, 19 sierpnia 1995.

46. Kalsang Dała: 29, malarz z Phenpo. Aresztowany w kwietniu lub maju 1993 za namalowanie nielegalnej flagi Tybetu i rozlepianie plakatów niepodległościowych. Pewnego wieczoru do jego celi wpadł pijany strażnik i pastwił się nad nim przez całą noc za “zakłócanie nocnej ciszy”. Nigdy nie odzyskał zdrowia fizycznego i psychicznego. Miał ciągłe bóle głowy, płakał, gdy musiał zostać sam. 14 października 1995 powiesił się w celi.

47. Cenji: 23, pracowała w redakcji rządowego “Dziennika Tybetańskiego”. Uciekła do Indii w lutym 1990 i wróciła do Tybetu na pogrzeb ojca. W 1994 roku wzięła udział w demonstracji przeciwko podniesieniu podatków, która przekształciła się w protest niepodległościowy. Po aresztowaniu bito ją w Guca, choć była w zaawansowanej ciąży. Do niczego się przyznała, została zwolniona, lecz była ciągle nękana przez policję. Doprowadzono ją do takiego stanu, że popełniła samobójstwo.

48. Sonam Taszi: 56, kupiec z Lhasy. Aresztowany dwa dni po demonstracji z 25 maja 1993. Zwolniony w 1994. W kilka miesięcy później zmarł w wyniku obrażeń.

1996

49. Phurbu Cering: 36, lhaski drukarz z klasztoru Sera. Zatrzymany podczas demonstracji z 1989. Pobity stalowymi prętami przez funkcjonariuszy Ludowej Policji Zbrojnej. Ciężko ranny głowę, poddany operacji. Częściowo sparaliżowany, nigdy nie wrócił do zdrowia. Zmarł 7 lutego 1996.

50. Sangje Tenphel: 19, mnich klasztoru Khangmar w Damszung, pochodził z Uma. Aresztowany w kwietniu 1995 za plakaty i pieśni niepodległościowe. Przeniesiony do Drapczi po czterech miesiącach w Guca. Brutalnie pobity, zmarł w więzieniu w maju 1996.

51. Phurbu: mnich klasztoru Dajab Magon w Czamdo. W maju w klasztorze rozpoczęła się kampania reedukacji politycznej; konfiskowano zdjęcia Dalajlamy. Przez pięć dni przesłuchań i bicia odmawiał wskazania miejsca, w którym ukrył zdjęcia. Popełnił samobójstwo, rzucając się z mostu do rzeki.

52. Lhundrup Tendar: 66, z Namling, mnich klasztoru Ganden Czoekor. Brutalnie bity przez funkcjonariuszy grupy roboczej, która przybyła do klasztoru w czerwcu 1996, popełnił samobójstwo rzucając się do rzeki.

53. Kelsang Thutop: 49, mnich Drepungu z Sangda w Toelung. Należał do organizacji niepodległościowej. W marcu 1989 próbował uciec do Indii, by uniknąć aresztowania. Ciężarówka, którą jechał do granicy z Nepalem, miała wypadek w Dam. Ranny, trafił do szpitala, gdzie został aresztowany wraz z towarzyszem ucieczki. 20 marca 1989 skazany na 18 lat więzienia za działalność polityczną. Przetłumaczył na tybetański Powszechną Deklarację Praw Człowieka i był jednym z autorów słynnej broszury “Cenna Konstytucja Demokratyczna Tybetu”. 4 lipca 1996 wezwany w Drapczi na przesłuchanie. Wrócił po dwóch godzinach. Nie mógł mówić. Nocą przewieziony do szpitala, w którym zmarł o świcie. Ludzie, którzy przygotowywali jego zwłoki do pogrzebu, twierdzą, że miał zmiażdżone jądra.

54. Dordże Khangciri: 66, z Cegor Thang w Amdo. Po rewizji ukarano go grzywną za posiadanie zdjęć Dalajlamy. Ponieważ nie był w stanie zapłacić 8 tys. yuanów (750 USD), zagrożono mu konfiskatą połowy ziemi. Próbował się odwoływać, został brutalnie pobity, trafił do szpitala, w którym zmarł w sierpniu 1996.

55. Phurbu: 34, mieszkaniec Lhasy. Podczas demonstracji z marca 1989 przyłączył się do grupy, idącej z Toeling w kierunku Szpitala Ludowego. Trafiony trzema kulami, gdy chińska policja otworzyła ogień do demonstrantów. Amputowano mu nogę, jego stan ciągle się pogarszał. Zmarł 3 września 1996.

56. Dziamjang Thinle: 25, mnich z klasztoru Czamdo. Aresztowany wraz z dwoma innymi mnichami 30 maja 1996, gdy do klasztoru wkroczyła grupa chińskich funkcjonariuszy, którzy przeszukiwali cele mnichów i konfiskowali zdjęcia Dalajlamy. Podczas rewizji znaleźli również niepodległościowe ulotki. Przewieziony do więzienia Czamdo, bity i torturowany, zwolniony 13 września 1996 w stanie krytycznym. Zmarł pięć dni później.

57. Łangdu: 24, mnich z klasztoru Taszilhunpo w Szigace. Aresztowany przez funkcjonariuszy grupy roboczej podczas wiecu, na którym mnisi mieli potępić Dalajlamę i Czadrela Rinpocze, byłego opata odpowiedzialnego za proces poszukiwania nowej inkarnacji Panczenlamy. Popełnił samobójstwo w celi.

1997

58. Rigzin: 61, z Labrangu w Ngari. Aresztowany na przełomie sierpnia i września 1996 za posiadanie zakazanego zdjęcia Dalajlamy. Skazany na trzy lata, wyrok odbywał w więzieniu Ngari. Bity i torturowany, skierowany do więziennego szpitala, zwolniony miesiąc później w stanie krytycznym. Zmarł 12 lutego.

59. Dziamphel Thinle: 28, mnich z klasztoru Czamdo. Aresztowany wiosną 1997 za rozlepianie plakatów niepodległościowych. Na skutek tortur zapadł w śpiączkę. Zmarł w cztery godziny po “zwolnieniu” z więzienia.

60. Tenczok Tenphel: 27, mnich z klasztoru Sakja Truphe Lhakang, do którego skierowano grupę roboczą, zmuszającą mnichów do wyrzeczenia się, na piśmie, Dalajlamy. Aresztowany 1 września 1997 za publiczne wychwalanie Dalajlamy, przewieziony do więzienia okręgowego w Sakja. Przez 15 dni przesłuchiwany, bity i torturowany, popełnił samobójstwo, wieszając się w celi.

61. Dziampa Czoeden: 21, mnich z Czamdo Tała Teng. Latem 1997 przesłuchiwany i brutalnie bity przez chińskich policjantów w związku z podejrzeniem o działalność polityczną. Został zwolniony, ale popełnił samobójstwo, gdy ostrzeżono go, że zostanie aresztowany.

62. Pasang Dała: 21, mnich z klasztoru Deczen Sangnak w Takce. 8 grudnia 1994 aresztowany za protest – w którym brał udział tylko on – na lhaskim Barkhorze. Skazany na pięć lat więzienia. Gdy, torturowany, zapadł na zdrowiu, zezwolono mu na leczenie w szpitalu, musiał jednak wracać na noc do Drapczi. Jego stan nie uległ poprawie, zmarł w szpitalu 17 grudnia 1997.

1998

63. Ngałang Dekji: 25, mniszka z klasztoru Poto w Phenpo Lhundrup. Aresztowana w 1995 za udział w demonstracji i skazana na sześć lat więzienia. Bita i torturowana. 5 stycznia 1998, skierowana do Regionalnego Szpitala Wojskowego w Lhasie. Zmarła 21 stycznia, wtedy też poinformowano rodziców o jej “chorobie”.

64. Jesze Samten: 22, mnich klasztoru Ganden, pochodzący z Cangtok w okręgu Takce Deczen. Aresztowany 6 maja 1996 w grupie około 90 mnichów Gandenu, którzy protestowali przeciwko usuwaniu zdjęć Dalajlamy przez chińską grupę roboczą. Skazany na dwa lata, przewieziony do więzienia Trisam w okręgu Toelung. Zwolniony po odbyciu wyroku 6 maja 1998. Natychmiast trafił do szpitala, zmarł sześć dni później, 12 maja, na skutek obrażeń zadanych mu podczas tortur.

65. Czoekji Łangmo: 21, mniszka z klasztoru Szarbumpa. Aresztowana podczas pokojowej demonstracji na Barkhorze w czerwcu 1994 (patrz niżej) i skazana na pięć lat więzienia. Zmarła w wyniku obrażeń odniesionych podczas majowych protestów w Drapczi.

66. Ngałang Czoekji: 26, mniszka z klasztoru Szarbumpa. Aresztowana w czerwcu 1994 za udział w proteście pięciu mniszek na lhaskim Barkhorze. Skazana na pięć lat. Brutalnie torturowana po protestach, do których doszło w więzieniu Drapczi 1 i 4 maja. Umarła w czerwcu. Rodziców poinformowano, że popełniła samobójstwo, i nie zezwolono na wydanie im zwłok.

67. Taszi Lhamo: Skazana na sześć lat za udział w niepodległościowej demonstracji. Brutalnie pobita po majowych protestach w Drapczi. Zmarła 7 czerwca w szpitalu wojskowym. Właśnie kończył się jej wyrok.

68. Ngałang Tenkjong: mnich z klasztoru Ganden. Zmarł 5 maja 1998, zamęczony po proteście w Drapczi, do którego doszło dzień wcześniej.

69. Khedrup: 26, mnich z Gandenu. Zmarł w maju, pobity i torturowany po demonstracji w Drapczi. Rodziców zmuszono do podpisania dokumentu, z którego wynikało, że odebrał sobie życie, nie wydano im jednak zwłok syna.

70. Ngałang Tenzin: mnich z klasztoru Naranda. Zmarł 7 czerwca, zamęczony na śmierć po majowych protestach w Drapczi.

Listę sporządziło stowarzyszenie Gu-Czu-Sum z Dharamsali, zrzeszające byłych więźniów politycznych, którym udało się uciec z Tybetu.

Gu-Czu-Sum, tyb. dosł. “9,10,3” – od numerów miesięcy, w których doszło do największych demonstracji przeciwko chińskim rządom w Tybecie (27 września 1987, 1 października 1987 i 5 marca 1988) od czasu stłumienia narodowego powstania w 1959 roku.

Home Aktualności Raporty Teksty Archiwum Linki Pomoc Galeria
 
NOWA STRONA (od 2014 r.)