Teksty. Z perspektywy Tybetańczyków

 

Kuszący kibel w Potali

***

 

Zatrzęsienie wpisów o „położonej najwyżej na świecie toalecie w pałacu Potala" sprawiło, że co drugi szanujący się ekspert sarkastycznie odradza korzystanie z tego przybytku osobom o „słabych nerwach, sercu i nadciśnieniu".

 

 

 

Inni erudyci zalecają takoż „pilnować przedmiotów wartościowych, czapki, komórki i portfela, bo jeśli wpadną w tę dziurę, niewiele z nich zostanie po sześćdziesięciometrowym locie". Chińczycy najwyraźniej lubują się w takich dyskusjach.

 

Ale nie tylko oni. Zdarza się - „Jeżeli nie kucniesz nad trzystuletnią dziurką, będziesz żałować do końca życia" - wypluć podobną brednię i Tybetańczykowi.

 

Pamiętacie Li Ao, klasyka z Tajwanu, który widział w sraczu „źródło masowej konsumpcji odchodów klasy rządzącej"?

 

Cóż, trudno, jak sądzę, dziwić się obecności ubikacji w - jakkolwiek mu na imię - pałacu. Jeśli pójdziemy tym tropem, wkrótce każdy przyparty do deski wspinacz zacznie upominać się o miejsce dla autora hiperkarkołomnego wyczynu w księdze rekordów Guinnessa. W końcu Tybet jest dziś tak cholernie mistyczny, że każdy sracz zasługuje na oddzielną witrynę z „Dachu Świata".

 

Poniżej garść artystycznych fotografii dla miłośników gównianego tematu:

 

 

 

 

Naprzód wiara

 

 

Panowie na lewo, panie na prawo

 

 

Jądro ciemności

 

 

Panienka z okienka: Kocham cię miasto

 

 

 

 

Mimo powszechnego szowinistycznego zgiełku Tybet wciąż fascynuje wielu Hanów, co nie zawsze - jak temu anonimowemu blogerowi - podoba się tybetańskim wangmin, „obywatelom sieci".