Teksty. Z perspektywy Chińczyków
Zarządzenie nr 5
Państwowa Administracja Spraw Religijnych
Niniejsze „Przepisy administracyjne w sprawie reinkarnacji żywych buddów buddyzmu tybetańskiego" zostały przyjęte na posiedzeniu Państwowej Administracji Spraw Religijnych 13 lipca 2007 i wchodzą w życie 1 września 2007 roku.
Artykuł 1: Przepisy te opracowano zgodnie z „Przepisami dotyczącymi kwestii religijnych", aby chronić wolność wierzeń religijnych obywateli, uszanować tybetańską praktykę buddyjską dziedziczenia pozycji żywych buddów oraz uregulować zarządzanie kwestiami tyczącymi reinkarnacji żywych buddów.
Artykuł 2: Odradzający się żywi buddowie winni szanować i strzec zasad jedności państwa, strzec jedności mniejszości, zgody religijnej oraz normalnego porządku buddyzmu tybetańskiego.
Odradzający się żywi buddowie winni szanować rytuały religijne i historycznie utrwalone systemy buddyzmu tybetańskiego, nie mogą jednak przywracać zniesionych przywilejów feudalnych.
Odradzający się żywi buddowie nie mogą podlegać wpływom ani być podporządkowani żadnej zagranicznej organizacji lub osobie za granicą.
Artykuł 3: Odradzający się żywi buddowie muszą spełniać następujące warunki:
Większość lokalnych wyznawców religijnych oraz organizacja zarządzająca klasztorem muszą wystąpić o reinkarnację;
Linia dziedziczenia musi być prawdziwa i trwać do dnia obecnego;
Klasztor występujący o reinkarnację żywego buddy musi być klasztorem, w którym zarejestrowany jest mnich żywy budda, musi być zarejestrowany jako tybetański buddyjski ośrodek działalności religijnej oraz musi być zdolny do kształcenia i wychowywania żywych buddów.
Artykuł 4: Kandydaci na odradzających się żywych buddów, którzy spełniają jeden z wymienionych warunków, nie mogą się reinkarnować:
Reinkarnacje nie podlegające religijnej doktrynie buddyzmu tybetańskiego;
Tam, gdzie właściwy rząd ludowy szczebla miasta lub powyższy z przypisanymi okręgami zakazał reinkarnacji.
Artykuł 5: Odradzający się żywi buddowie muszą przejść procedurę aplikacji i zatwierdzania: organizacja zarządzająca w klasztorze, który występuje o reinkarnację żywego buddy i w którym zarejestrowany jest mnich, lub lokalne Stowarzyszenie Buddyjskie, powinny składać podania o reinkarnację w lokalnych departamentach ds. religii na szczeblu wyższym od rządu ludowego okręgu; po odebraniu sugestii rządu ludowego szczebla wyższego niż okręg departament rządu ludowego ds. religii przekazuje sprawę do zbadania i rozpatrzenia departamentowi rządu ludowego ds. religii szczebla regionu autonomicznego bądź prowincji. Reinkarnacje żywego buddy, które mają stosunkowo duży wpływ, będą przedstawiane do zatwierdzenia rządowi ludowemu regionu autonomicznego lub prowincji; te o wpływie szczególnie dużym będą przedstawiane do zatwierdzenia Radzie Państwa.
Weryfikacja i rozpatrzenie podania żywego buddy powinny obejmować zasięgnięcie opinii właściwego Stowarzyszenia Buddyjskiego.
Artykuł 6: W razie wątpliwości co do zasięgu wpływu żywego buddy powinno wypowiedzieć się Ogólnochińskie Stowarzyszenie Buddyjskie i przedstawić sprawozdanie Państwowej Administracji Spraw Religijnych w celu dołączenia do akt.
Artykuł 7: Po pozytywnym rozpatrzeniu podania o reinkarnację żywego buddy Stowarzyszenie Buddyjskie szczebla właściwego zasięgowi wpływu żywego buddy powoła zespół kierowniczy ds. reinkarnacji; organizacja zarządzająca w klasztorze, w którym zarejestrowany jest żywy budda, lub właściwe Stowarzyszenie Buddyjskie powoła zespół poszukiwawczy w celu odnalezienia chłopca z duszą; poszukiwania odbywać się będą pod nadzorem zespołu kierowniczego.
Odrodzone dziecko z duszą zostanie rozpoznane przez Stowarzyszenie Buddyjskie prowincji lub regionu autonomicznego bądź Ogólnochińskie Stowarzyszenie Buddyjskie zgodnie z rytuałami religijnymi i historycznie utrwalonymi systemami.
Żadnej grupie ani osobie nie wolno bez upoważnienia prowadzić jakichkolwiek działań związanych z poszukiwaniem i rozpoznawaniem odradzających się żywych buddów-dzieci z duszą.
Artykuł 8: Dzieci z duszą żywych buddów, których historycznie rozpoznawano poprzez ciągnięcie losów ze złotej urny, będą rozpoznawane poprzez ciągnięcie losów ze złotej urny.
Wnioski o niekorzystanie z ciągnięcia losów ze złotej urny będą przedstawiane do rozpatrzenia Państwowej Administracji Spraw Religijnych przez departamenty ds. religii rządu ludowego regionu autonomicznego lub prowincji. Przypadki o szczególnie dużym znaczeniu rozpatrywane będą przez Radę Państwa.
Artykuł 9: Dokonanie rozpoznania reinkarnacji dziecka z duszą żywego buddy przedstawione będzie do zaaprobowania przez departament do spraw religii rządu ludowego prowincji lub regionu autonomicznego; przypadki o dużym wpływie wymagają aprobaty Państwowej Administracji Spraw Religijnych, przypadki o szczególnie dużym wpływie wymagają aprobaty Rady Państwa.
Odradzający się żywi buddowie zaaprobowani przez departamenty ds. religii rządu ludowego prowincji lub regionu autonomicznego bądź przez rząd ludowy regionu autonomicznego będą zgłaszani Państwowej Administracji Spraw Religijnych w celu wpisania do rejestru.
Artykuł 10: Podczas wprowadzania na urząd żywego buddy przedstawiciel organu aprobującego odczyta dokument zatwierdzający, a właściwe Stowarzyszenie Buddyjskie wyda żywemu buddzie zezwolenie.
Zezwolenia będą wydawane przez Ogólnochińskie Stowarzyszenie Buddyjskie z powiadomieniem Państwowej Administracji Spraw Religijnych w celu wciągnięcia do rejestru.
Artykuł 11: Osoby i grupy dopuszczające się złamania niniejszych przepisów i zajmujące się sprawami żywych buddów bez upoważnienia podlegają karom administracyjnym wymierzanym przez departamenty ds. religii rządów ludowych zgodnie z postanowieniami „Przepisów dotyczących kwestii religijnych"; w przypadku popełnienia przestępstwa podlegają odpowiedzialności karnej.
Artykuł 12: Po wprowadzeniu na urząd żywego buddy organizacja kierująca klasztorem, w którym jest on zarejestrowany, przedstawi plan szkolenia i zarekomenduje nauczyciela pism oraz przekaże ten plan lokalnemu Stowarzyszeniu Buddyjskiemu, które wystąpi o jego zaakceptowanie przez departament ds. religii rządu ludowego prowincji lub regionu autonomicznego.
Artykuł 13: Prowincje i regiony autonomiczne, które zajmują się sprawami żywych buddów, mogą na podstawie niniejszych przepisów przyjmować i wprowadzać w życie przepisy szczegółowe, zgłaszając to Państwowej Administracji Spraw Religijnych.
Artykuł 14: Przepisy wchodzą w życie 1 września 2007 roku.