Teksty. Z perspektywy Tybetańczyków

 

Grudzień

Oser

 

1.

W lesie zamieszkały dwa ptaszki

Słuchajcie, obmierzłe kłamstwo dławi niebo

Powiada: Tybet, Tybet jest szczęśliwy

Szalona gniewem nie chce pościć

Rzucone na ziemię zakonne szaty zmieniają kolor

Mówią: Żeby ratować życie

Ale tylko to życie!

Wrze krew, wrze krew

Kto tak głośno płacze w życiu, co nadejdzie?

 

2.

Czarne chmury! Zgroza!

Tak właśnie wtedy pomyślałam

I od razu wiedziałam, że ta chwila ciszy

Będzie trwała wieczność

Milionie stężałych twarzy

Otwórzcie, proszę, wrota serc

Tego w najbardziej bordowej szacie

Złożono w ofierze

Bowiem drzewo życia jest wiecznie zielone

A umysł to umysł

 

3.

Jeszcze większa tragedia

Las nigdy tak wcześniej nie umierał

Przerażeni ludzie milczą

Z dłońmi złożonymi jak do modlitwy

Rozłączeni życie po życiu

Żeby zapełnić brzuchy sępów i psów

Sznurze bezkształtnych paciorków różańca

Kto ma prawo po ciebie sięgnąć

W tym brudnym świecie śmierci?

 

 

 

 

 

Lhasa, grudzień 1995 roku

 

 

 

Oser (chiń. Weise) urodziła się w Lhasie w 1966 roku. Pisze po chińsku i mieszka w ChRL. We wrześniu 2003 roku jej książka „Zapiski z Tybetu" (chiń. Xizang Biji) znalazła się na indeksie. Władze uznały, że jest „szkodliwa" i zawiera „nieodpowiedzialne" wzmianki o Dalajlamie i Karmapie, który w 2000 roku uciekł do Indii. Oser zmuszono do poddania się samokrytyce - za odmowę ukarano ją usunięciem z pracy, odbierając jej jedyne źródło utrzymania, świadczenia zdrowotne i emerytalne oraz mieszkanie. Dzięki internetowi stała się jednym z nielicznych, niezależnych rzeczników sprawy Tybetu w Chinach.