Teksty. Z perspektywy świata

 

Profesor Xu, pani Bovary, wojna wróbli

William Slaughter

Bez żony
Która utopiła swoje imię
W Jeziorze Bez Imienia
w 1968

Profesor Xu
Nadal jest sobą.

Właśnie teraz
Na małym podwórku –
które nazywa
Ogrodem pamięci –
między wyższymi od niego
słonecznikami,
jedyną prywatną rzeczą,
jaką zostawiła mu historia

Profesor Xu robi to,
Co robił tu zawsze. On

Pamięta.
Studia we Francji
przed Wielką Wojną
(po niej było mnóstwo
mniejszych). Jak
uczył się języka,
czytając Flauberta.

Język.
Porysowany kociołek
Na którym wystukujemy
Melodie dla niedźwiedzi
Do tańca
Jednocześnie

pragnąc wzbudzić
litość gwiazd.

Profesor Xu pamięta, jak
Przewodniczący Mao wypowiadał
jedną z tych mniejszych wojen
chińskim wróblom w 1956.

Słuchając
całym sobą
słyszy rodaków
którzy wystukują
polityczne hasła
na porysowanych kociołkach
póki wróble winne zbrodni
dziobania chińskiego ziarna
nie spadną na ziemię.

Dom. Gdzie jest dom?

Profesor Xu, tęskniąc
w ogrodzie pamięci,
jest w domu.

Niewinne niebo
pełne wróbli
za dnia
i gwiazd nocą
nieporuszone językiem,
pozbawione litości, jest domem.

Profesor Xu kocha
Emmę Bovary jak żonę.