Helsińska Fundacja Praw Człowieka
16-03-2012
„Pięć zadań”, „dziewięć obowiązkowych”, „sześć celów” i „długoterminowe zarządzanie”
Zgodnie z wytycznymi V Forum Roboczego do spraw Tybetu (które obradowało w styczniu 2010 roku i ponownie zatwierdziło strategię szybkiego wzrostu gospodarczego oraz nieprzejednanej walki z separatyzmem) Pekin systematycznie kieruje do „5453 wiejskich jednostek administracyjnych" Tybetańskiego Regionu Autonomicznego (TRA) „dwadzieścia jeden tysięcy kadr" (Hanów i Tybetańczyków). Podzieleni na czteroosobowe grupy spędzą tam nie mniej niż cztery lata, zmieniając rejon co dwanaście miesięcy i spędzając w każdej wiosce co najmniej dwadzieścia pięć dni w miesiącu. Mają „pięć zadań": wzmacnianie struktur partii na szczeblu lokalnym; promowanie stabilizacji poprzez wciąganie mieszkańców w walkę z separatystycznymi spiskami kliki Dalaja; modernizowanie gospodarki i tworzenie miejsc pracy dla młodzieży; zaszczepianie wdzięczności wobec macierzy i partii; poprawianie efektywności wdrażania planów i polityki partii na najniższym szczeblu. Władze Regionu Autonomicznego zwiększają też kontrolę nad jego siedmioma prefekturami, „nadzorując ich grupy robocze w celu monitorowania skuteczności nowej strategii".
W październiku zeszłego roku Departament Pracy Frontu Jedności ogłosił kampanię „obowiązkowego posiadania dziewięciu" dla klasztorów buddyjskich, które winny odtąd mieć: plakat z czterema najwyższymi przywódcami (Mao, Dengiem, Jiangiem i Hu); flagę ChRL; przejezdną drogę dojazdową; źródło wody; elektryczność; odbiornik telewizyjny; możliwość pokazywania filmów; czytelnię; oraz aktualne egzemplarze „Dziennika Ludowego" i „Dziennika Tybetańskiego". Według rządowych mediów „wszelkie koszty" pokrywa partia (23 stycznia informowano na przykład, że z okazji Nowego Roku chińskiego kalendarza księżycowego władze TRA „rozdały ponad milion flag państwowych i portretów przywódców").
W grudniu prowadzące kampanię kadry wezwano do realizacji „sześciu celów": zaprzyjaźnienia się z co najmniej jednym duchownym w celu poznania jego problemów i poglądów; odwiedzenia domu rodzinnego przynajmniej jednego mnicha lub mniszki w celu poznania ich sytuacji rodzinnej; rozwiązania jednego problemu, z którym borykają się bliscy duchownego, by mogli oni odczuć ciepło partii i rządu; założenia jednej teczki opisującej życie wybranego duchownego w celu podniesienia gotowości, wiedzy i jakości zarządzania; otwarcie jednego kanału komunikacyjnego z administracją klasztoru i rodziną wybranego duchownego w celu osobistego, telefonicznego i listownego propagowania miłości do macierzy i religii oraz przestrzegania prawa; uruchomienie jednego mechanizmu angażującego wspólnie administrację klasztorną, mnichów bądź mniszki oraz ich krewnych w celu wspierania procesu budowania wzorowych harmonijnych świątyń.
Nowa strategia ma uzupełniać przepisy zwiększające kontrolę państwa nad religią, pracę komitetów demokratycznego zarządzania, które odpowiadały za codzienne sprawy świątyń, oraz prowadzoną od połowy lat dziewięćdziesiątych kampanię edukacji patriotycznej. W styczniu Chen Quanguo, sekretarz partii TRA, ogłosił „Pełny mechanizm długoterminowego zarządzania tybetańskimi klasztorami buddyjskimi", w ramach którego urzędnicy państwowi lub funkcjonariusze partii będą „stacjonować" w niemal wszystkich świątyniach, odbierając duchownym resztki nominalnej kontroli nad sprawami religii.
