Tybetańskie Centrum Praw Człowieka i Demokracji (TCHRD) opublikowało nowy raport zatytułowany “Opowieści grozy: Tortury w Tybecie”. Z pomieszczonych w nim relacji ofiar wynika jasno, że władze chińskie powszechnie stosują tortury i w dalszym ciągu dopuszczają się drastycznych naruszeń praw człowieka w Tybecie. Najbardziej zagrożeni są więźniowie polityczni – wielu z nich zmarło w aresztach, więzieniach lub wkrótce po przedterminowym zwolnieniu “ze względów zdrowotnych”.

Raport szczegółowo omawia tortury, które wciąż stosuje się powszechnie w tybetańskich więzieniach, choć Chiny są stroną Konwencji przeciwko Torturom [oraz Innemu Okrutnemu, Nieludzkiemu lub Poniżającemu Traktowaniu lub Karaniu]. W raporcie znalazły się zeznania tybetańskich uchodźców, którzy byli torturowani, oraz lista sześćdziesięciu śmiertelnych ofiar takich praktyk. Omówiono w nim również poszczególne techniki torturowania, które najlepiej świadczą o tym, że Chińska Republika Ludowa nie zamierza wywiązywać się ze zobowiązań wynikających ze wspomnianej Konwencji.

“Chińczycy stosują tortury wobec więźniów politycznych od chwili wkroczenia do Tybetu w 1949 roku. Również dziś otrzymujemy niezliczone informacje o torturach i okrutnym traktowaniu w więzieniach okupowanego Tybetu, mimo że Chiny utrzymują, iż stosują się do postawień prawa międzynarodowego, które zakazuje stosowania tortur”, mówi Lobsang Njandak, dyrektor Centrum.

Więźniów politycznych razi się prądem elektrycznym, zawiesza za wykręcone kończyny, gwałci, szczuje psami. Z zeznań ofiar wynika jasno, że techniki zadawania bólu stają się stopniowo coraz bardziej wyrafinowane. Oprawcy potrafią dziś spowodować obrażenia wewnętrzne, nie pozostawiając widocznych śladów na ciele ofiary. Dla więźniów kończy się to często chorobą psychiczną, trwałym kalectwem a nawet śmiercią.

Sonam Łangdu, czterdziestojednoletni kupiec z Lhasy, spędzi resztę życia na wózku inwalidzkim – po torturach jest sparaliżowany od pasa w dół. W więzieniu Drapczi, gdzie odbywał karę dożywocia, był ustawicznie bity. Sześć miesięcy spędził w kajdanach. Pięciokrotnie kierowano go do szpitala. W 1993 roku jego stan był już tak poważny, że został przedterminowo zwolniony. Nie odzyskał zdrowia.

Mniszki i więźniarki polityczne traktowane są ze szczególnym okrucieństwem. Dwudziestoośmioletnia Tenzin Czoedon była gwałcona pałką elektryczną. “Najpierw po prostu mnie bili. Po kilku uderzeniach straciłam przytomność. Kiedy ją odzyskałam, zobaczyłam, że moje koleżanki z klasztoru są gwałcone, w odbyt, elektrycznymi pałkami. Wcisnęli mi tę pałkę w pochwę, czterokrotnie, z całej siły. Potem w usta. Czułam się tak, jakby pękało mi serce i żołądek. Ból nie zelżał przez trzy dni. Do tej pory mam problemy z oddawaniem moczu”.

12 grudnia 1986 roku Chińska Republika Ludowa podpisała, a 4 października 1988 ratyfikowała Konwencję przeciwko Torturom oraz Innemu Okrutnemu, Nieludzkiemu lub Poniżającemu Traktowaniu lub Karaniu. W listopadzie 1988 roku przedstawiciel chińskiej delegacji w Zgromadzeniu Ogólnym Narodów Zjednoczonych oświadczył, że “Chiny w dobrej wierze wywiążą się ze wszystkich zobowiązań wynikających z Konwencji”. Od chwili jej ratyfikowania udokumentowano sześćdziesiąt przypadków zgonów torturowanych więźniów. Dziesiątki innych zabito podczas demonstracji niepodległościowych. Wielu nie wytrzymało presji i odebrało sobie życie.

W 1993 i 1996 roku ONZ-owski Komitet przeciwko Torturom prosił Chiny o ustanowienie prawdziwie niezależnego sądownictwa i wprowadzenie przepisów zakazujących stosowania jakichkolwiek tortur. W 1996 roku Komitet stwierdził, że “Chiny nie zdołały wprowadzić do swego systemu prawnego definicji tortur, która byłaby zgodna z postanowieniami Konwencji”.

“Przeprowadziliśmy wywiady z setkami byłych tybetańskich więźniów politycznych, by uzyskać obraz obecnej sytuacji w więzieniach. Pomieszczone w raporcie zeznania ofiar to zaledwie ułamek tego, co dzieje się naprawdę”, mówi Njandak.

Raport wymienia postanowienia Konwencji przeciwko Torturom oraz innych traktatów, które Chiny gwałcą, choć zobowiązały się do ich przestrzegania.