Podczas XVI Zjazdu Komunistycznej Partii Chin (KPCh), który obradował od 8 do 15 listopada w Pekinie, Hu Jintao, były sekretarz partii w Tybetańskim Regionie Autonomicznym (TRA), został pierwszym sekretarzem KPCh. Na stanowisku przewodniczącego zastąpił Jiang Zemina, który w marcu przyszłego roku, na posiedzeniu Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych, przekaże mu najprawdopodobniej również fotel prezydenta ChRL. Kadry w TRA zapamiętały Hu jako nieobecnego i bezbarwnego przywódcę, którego poparcie wyniosło na stanowisko zastępcy sekretarza KPCh TRA Ragdiego (chiń. Raidi).

Według byłego aparatczyka z TRA, Hu Jintao, piastujący swoje stanowisko od grudnia 1988 do marca 1992 roku, nie zrobił dobrego wrażenia na tybetańskich kadrach: “Nie mogliśmy się w nim doszukać żadnych politycznych zdolności. Normalnie sekretarz partii sprawuje faktyczną władzę. Jego poprzednik [Wu Jinghua] coś w końcu osiągnął, natomiast Hu Jintao nie da się przypisać żadnych zasług”. Wśród tybetańskich urzędników krążyła plotka, że Hu symuluje chorobę, by bywać w Tybecie jak najrzadziej. Wielu prostych Tybetańczyków nie znało nawet jego nazwiska.

Hu starał się nie opuszczać Pekinu, gdzie jakoby się leczył. Ostatni raz był w Tybecie w październiku 1990 roku; potem skoncentrował się na zawieraniu sojuszy, które miały go wynieść na szczyty partyjnej hierarchii.

Uważa się, że Hu Jintao osobiście zaproponował władzom centralnym ogłoszenie stanu wojennego w Tybecie w marcu 1989 roku. Pekin uznał to za dowód wierności polityce partii, ale dla wielu Tybetańczyków decyzja ta była świadectwem braku politycznych kwalifikacji.

Kadencja Hu Jintao miała kluczowe znaczenie dla kariery Ragdiego – Tybetańczyka, który piastuje najwyższe stanowiska we władzach państwa, a na XVI zjeździe został ponownie wybrany do Komitetu Centralnego KPCh. Ragdi zastępował wiecznie nieobecnego Hu, budując sobie pozycję, której nie oddał do dziś.

Ragdi pochodzi z położonej na północ od Lhasy prefektury Nagczu (chiń. Naqu). W czasie rewolucji kulturalnej (1966-76) stał na czele jednej z frakcji czerwonej gwardii i wchodził w skład lokalnego Komitetu Rewolucyjnego (ówczesnej struktury administracyjnej). Ludzie z taką przeszłością byli z reguły odsuwani po ogłoszeniu reform Deng Xiaopinga w 1978 roku. Ragdiego najwyraźniej ochroniła znajomość z Hu Yaobangiem, wybranym przez Mao następcą, którego miejsce zajął później Deng Xiaoping. Ragdi poznał Hu Yaobanga pod koniec lat siedemdziesiątych w Centralnej Szkole KPCh w Pekinie, w której należeli do tej samej grupy. Mówi się, że uległość i służalczość Ragdiego wobec Hu i innych dygnitarzy zjednała mu ich późniejsze poparcie i wstawiennictwo.

W TRA porównuje się Ragdiego do kamienia na dnie rzeki, której wody unoszą kolejnych sekretarzy. Wielu tybetańskich urzędników, świadomych jego pozycji i wpływów, zabiega o protekcję Ragdiego, który nadając im stanowiska w lokalnych strukturach partii i państwa, zapewnia sobie ich lojalność i buduje swoją “bazę”.