8 lipca 2003 zebrał się w Brukseli Zespół Tybetański Parlamentu Europejskiego, by oszacować stan rozmów między diasporątybetańską a władzami Chińskiej Republiki Ludowej. 6 lipca 2000 Parlament Europejski przyjął rezolucję, w której wezwał rządy państw członkowskich do “poważnego rozważenia możliwości uznania tybetańskiego rządu emigracyjnego za prawowitego przedstawiciela narodu tybetańskiego”, jeśli w ciągu trzech lat Chiny nie podpiszą porozumienia z Dharamsalą “w sprawie nowego statusu Tybetu”. Termin upłynął 6 lipca 2003, w dniu sześćdziesiątych ósmych urodzin Dalajlamy. Biorąc pod uwagę dwie wizyty wysłanników Dalajlamy w Chinach we wrześniu 2002 i czerwcu 2003 roku, członkowie Zespołu postanowili wstrzymać się z dalszymi krokami na rzecz wprowadzenia w życie postanowień owej rezolucji, obserwując dalszy rozwój dialogu tybetańsko-chińskiego.

Podczas spotkania, któremu przewodniczył kierujący Zespołem Thomas Mann z Niemiec, rozważano przyjęcie kolejnej rezolucji. Uznano jednak, że w obliczu wspomnianych wizyt i dobrych kontaktów z przedstawicielami Chin nie należy wywierać niepotrzebnej presji. Członkowie Zespołu postanowili omówić strategię dalszego wspierania procesu rozmów w siedzibie Parlamentu Europejskiego w Strasburgu 24 września 2003. Na listopad 2003 zaplanowano publiczne przesłuchania w sprawie Tybetu w Brukseli.

Unia Europejska nie prowadzi wspólnej polityki zagranicznej, rezolucje Parlamentu Europejskiego nie wiążą więc ani Komisji Europejskiej, organu wykonawczego UE, ani państw członkowskich. Rezolucje parlamentu, w którym zasiadają wybierani bezpośrednio przedstawiciele 374 milionów Europejczyków, mają jednak pewną wagę polityczną. Rezolucja z lipca 2000 szła znacznie dalej niż jakikolwiek dokument przyjęty przez parlament kraju członkowskiego, wywołując ostre sprzeciwy Chin i krytykę niektórych rządów europejskich. W marcu 2002 wizytę w Brukseli złożyła oficjalna delegacja z Ragdim (chiń. Raidi), przewodniczącym Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych Tybetańskiego Regionu Autonomicznego na czele, która dowodziła legalności chińskich rządów w Tybecie.