TIN otrzymał raport, poświęcony nowej linii kolejowej, która połączy okręgowe miasto Huangyuan (tyb. Tongkor) z Tybetańską Prefekturą Autonomiczną (TPA) Colho (chiń. Hainan) w prowincji Qinghai. Chińskie media nie podają żadnych informacji o tej budowie. Kolej będzie miała ogromny wpływ na przyszłość zdominowanego już przez chińskich osadników regionu.

Naoczny świadek mówi o budowie tuneli w pobliżu szosy, wiodącej z Huangyuan do Colho, która wije się wzdłuż koryta dopływu rzeki Xichuan, a następnie rozgałęzia w Daotanghe – około 40 km na północ od stolicy okręgu Czabcza (chiń. Gonghe/Qiabuqia) – skąd jedno pasmo skręca na zachód, jako droga krajowa 109, do Golmud i Lhasy, a drugie, droga 214, na południe, do Czabczy i Czamdo. Pierwsze tunele powstają w dolinie rzeki, na południe od Huangyuan.

Źródło TIN podaje, że prace nie są jeszcze zaawansowane – zwłaszcza w porównaniu z budową nowej, czteropasmowej szosy, która połączy (przez Xining i Golmud) Lanzhou, stolicę prowincji Gansu, z Lhasą. Szerokość, wysokość, kształt i profil tuneli (kolejowe muszą mieć łagodniejsze zakręty niż drogowe) świadczą o tym, że nowy projekt jest częścią linii kolejowej.

Oficjalne źródła milczą na temat tej inwestycji, trudno więc orzec, co jest jej ostatecznym celem. Linia może być krótkim odgałęzieniem trasy Xining-Golmud, mającym przyspieszyć rozwój (tzn. transport surowców, towarów i ludzi) prefektury Colho. Na oficjalnych mapach oznaczono już trzy podobne trasy: Xining-Datong, Ha’ergai-Reshui (kopalnia węgla) oraz Chahanruo-Chaka (tyb. Cakha; słone jezioro). Jeżeli trasa – co wydaje się prawdopodobne – zostanie doprowadzona do Czabczy, będzie wiodła wzdłuż koryta Maczu (chiń. Huang He), na której powstają wielkie, finansowane przez państwo zapory Lijiaxia i Longyangxia. Obie te miejscowości, kluczowe dla rozwoju gospodarczego regionu, wyłączono z oficjalnego podziału administracyjnego jako “rejony specjalne”. Położona na wschód od Colho, na granicy prefektur Malho (chiń. Huangnan) i Haidong (tyb. Coszar), Lijiaxia podlega bezpośrednio jurysdykcji władz prowincji, a Longyangxia ma status okręgu (rocznik statystyczny Qinghai z 2000 roku).

Tunele w Huangyuan mogą też stanowić część linii równoległej do drogi 109 i łączącej Xining z jeziorem Cakha i Golmudem (przez prefekturę Conub; chiń. Haixi). W tej chwili do Golmud dociera jedna linia kolejowa, która biegnie, od północy, przez Terlenkhę (chiń. Delingha). Nowa, okrężna, stworzyłaby większe możliwości transportowania ludzi i sprzętu do całego regionu.

Niezależnie od trasy, nowa linia kolejowa zmieni oblicze TPA Colho, najludniejszej i – za sprawą stosunkowo łatwego dostępu z Xiningu i Haidongu – najbardziej nasyconej imigrantami tybetańskiej prefektury autonomicznej w Qinghai. Uprawne ziemie na zachodzie uczyniły z niej centrum produkcji pszenicy, a bogactwa naturalne – klucz do centralnego planu uprzemysłowienia. Według spisu ludności z 1990 roku, Tybetańczycy stanowili 54 procent populacji Colho. Nowe inwestycje, plany uprzemysłowienia i wydobywania surowców naturalnych nieuchronnie ściągną tu rzesze chińskich robotników i osadników.

Źródła TIN mówią również o nowych pracach przy czteropasmowej szosie, łączącej Lanzhou z Xining i Golmudem, która na ostatnim odcinku – wiodącym przez położony na południe od jeziora Kokonor okręg Tulan (chiń. Dulan) – pokrywa się, aczkolwiek ma znacznie większą przepustowość, z drogą 109. W niektórych miejscach (np. na południe od Huangyuan), szosę buduje się na nowo, podczas gdy gdzie indziej jest ona po prostu poszerzana. Według Dziennika Qinghai (27 listopada 2001), odcinek do Daotanghe w Colho zostanie oddany jeszcze w tym roku, świadkowie uważają jednak, że jest to zbyt “optymistyczna” prognoza, gdyż “zostało im jeszcze bardzo dużo pracy”. Pierwszą część “drogi szybkiego ruchu”, łączącą Xining z Lanzhou, oddano oficjalnie w lipcu (tibetinfor.com, 4 lipca 2001), niemniej wydaje się, że wciąż nie jest ona używana.

Rozbudowa infrastruktury w tybetańskich regionach ChRL jest fundamentem centralnego planu rozwoju “regionów zachodnich”. Pekin stawia na linię kolejową Golmud-Lhasa, która, przez Gansu, połączy środkowe Chiny ze stolicą Tybetu. Sun Yongfu, wiceminister kolejnictwa, twierdzi, że tory na odcinku Golmud-Łangkun (ok. 150 km) zostaną położone do końca 2002. Do końca roku 2005 oddany zostanie trudniejszy (za sprawą wysokości i zamarzniętej ziemi) odcinek Langkun-Amdo (chiń. Anduo) w prefekturze Nagczu (chiń. Naqu) TRA (ok. 550 km). Ostatnia część, Amdo-Lhasa (ok. 440 km) zostanie położona do listopada 2007, a “cały system zacznie działać w czerwcu 2006 roku” (Koleje Ludowe, 20 listopada 2001).