Pani Katarina Tomasevski, Specjalny Sprawozdawca ONZ ds. Dostępu do Edukacji, złożyła wizytę w Pekinie we wrześniu zeszłego roku. W opublikowanym dwa miesiące później raporcie wyraziła „przerażenie” liczbą analfabetów w Tybecie – „39,5 procent” – i pytała „Ministerstwo Edukacji [ChRL], czy jedną z przyczyn tego stanu rzeczy może być fakt, iż testy prowadzi się po tybetańsku, podczas gdy w życiu politycznym, gospodarczym i społecznym używa się języka mandaryńskiego”.

„P. Tomasevski była jedynie w Pekinie i nie udała się do Tybetu. Nie powstrzymało to jednak Specjalnego Sprawozdawcy przed wygłaszaniem stronniczych i nieodpowiedzialnych komentarzy na temat oświaty w Tybecie – odpowiada strona chińska. – Społeczność międzynarodowa nie szczędziła pochwał osiągnięciom Chin w walce z analfabetyzmem. Chiny wielokrotnie zdobywały Międzynarodową Nagrodę UNESCO za zwalczanie analfabetyzmu”.

„Edukacja, która gwarantuje prawa mniejszości – podkreślił Specjalny Sprawozdawca – wymaga od większości pełnego docenienia wartości języków i religii mniejszości we wszystkich aspektach życia. Bez tego kształcenie ma charakter asymilacyjny, kłóci się więc ze zobowiązaniami Chin w dziedzinie praw człowieka”.

Chiny odpowiadają, że Pekin „aktywnie promuje studiowanie, używanie i rozwój języka tybetańskiego. (...) Nowe czasy i osiągnięcia społeczne wzbogaciły zasób słów i gramatykę języka tybetańskiego. Dokonano ogromnych postępów, porządkując terminy techniczne i dostosowując je do technologii informacyjnej”. Chiny poinformowały, że w Tybetańskim Regionie Autonomicznym uczy się 83,4 procent dzieci w wieku szkolnym, nie wspomniały jednak o regionach tybetańskich, które przyłączono do innych prowincji ChRL.